Hieronder vindt je een korte beschrijving van het traject.
Beschrijving traject
In de afgelopen jaren is het aantal frontlijnwerkers in Antwerpen sterk gegroeid. Daarmee bedoelen we mensen in allerlei functies op het veld waarvan het belangrijkste gemeenschappelijke kenmerk is dat zij permanent 'burgers in de ogen kijken'. Dat is het boeiende maar ook het lastige aan de job: frontlijnwerkers maken beleidslijnen concreet maar staan daarbij haast voortdurend voor onvoorspelbare situaties, voor burgers die ongefilterd hun mening geven. Frontlijnwerkers kunnen terechtkomen in lastige situaties waar zij op dat moment zelf keuzes moeten maken en uiteindelijk is dat wat burgers van beleid zien.
Het traject in Antwerpen heeft tot doel om de focus te zetten op de frontlijnwerkers: we willen de politieke en ambtelijke leiding er attent op maken hoe belangrijk en waardevol de inzet van mensen op het terrein is. We denken dat hun ervaringen meer en beter kunnen doorwerken in de organisatie dan nu het geval is, zowel in het proces van strategische planning als in de betere coördinatie van mensen die vanuit verschillende diensten in het veld werken, maar daarbij elkaar soms niet kennen en verschillend worden aangestuurd.
Het traject startte met een seminarie van één dag voor 60 frontlijnwerkers. We peilden naar hun persoonlijke ervaringen en hoe zij naar hun werk en de stadsorganisatie kijken. We lieten hen met elkaar in discussie gaan over de manier waarop die stadsorganisatie zowel hun werk beter kan gebruiken als beter kan ondersteunen. In een vervolgseminarie bespraken we de resultaten van dit seminarie met een selectie van frontlijnwerkers en leidinggevenden: hoe gaan leidinggevenden om met frontlijnwerkers, welk leiderschap is daarvoor wenselijk en hoe transfereren leidinggevenden signalen vanuit de frontlijn in de organisatie?
Dit rijke materiaal en een beleidsnota die we daaruit distilleerden, wordt nu gebruikt om in managementteams het debat verder te zetten. Op organisatiebreed niveau dient het als insteek voor een debat over de manier waarop een volgende generatie van strategische planning in de stad zo kan worden aangepakt dat de veelheid van zeer rijke ervaringen van mensen in het veld beter en meer als een permanente feedback en insteek voor beleid en management kan worden gebruikt.
